ที่ผ่านมา และมันเป็นปีที่ยากจะจดจำ แน่นอนว่ามันไม่เคยมีใครเผชิญหน้ากับวิกฤตขนาดนี้มาก่อน ในช่วง 12 เดือนที่ผ่านมา การระบาดครั้งใหญ่ทำให้การแข่งขันต้องหยุดไปนานถึง 3 เดือน และส่งผลกระทบต่อการเงินของแต่ละสโมสรเป็นอย่างมาก รวมถึงการเหยียดสีผิวที่ยังคงอยู่ในสังคม และโปรแกรมการแข่งขันที่เกินระยะเวลาที่กำหนดเอาไว้
แต่ในความยากลำบากเหล่านี้ ก็ยังมีโอกาสเช่นกัน ในการเปลี่ยนกีฬาให้ดีขึ้น ดังนั้นนี่คือมติฟุตบอลในปีใหม่ บางส่วน
ฟุตบอลควรจัดลำดับความสำคัญใหม่
เรากำลังที่จะเริ่มต้นครั้งใหญ่ ฟุตบอลต้องคิดใหม่ แบบจำลองของมันจะขาดส่วนใดส่วนหนึ่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และบางทีมันก็อาจจะต้องทำให้บางสโมสรกัดเนื้อตัวเอง เพื่อช่วยเหลือกันและกัน หากไม่มีการป้องกันเรื่องการใช้จ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่ กฏการเงินของยูฟ่า กลายเป็นอุปสรรคขนาดใหญ่ของหลายสโมสรทั้งทีมใหญ่และทีมเล็ก ทำให้หลายทีมไม่สามารถ ใช้จ่ายอย่างมือเติบ ในการเสริมทีม ตอนนี้มันข้าใจได้บนกฏของมัน ที่จะช่วยให้แต่ละสโมสร สามารถยืนระยะได้ยาวขึ้น
มันเกิดคำถามมากมาย เพราะหลายครั้งความไม่เป็นหนึ่งเดียวกัน บางสโมสรมีผลประโยชน์ซึ่งกันและกันแต่เมื่อบางทีมขาดโครงสร้างที่แข็งแกร่งในกีฬาฟุตบอล ยูฟ่า และ ฟีฟ่า ดูเหมือนจะสนใจในการยกระดับศักยภาพของของตัวเอง และที่ผ่านมา มีการซื้อขายนักเตะที่สร้างความฮือฮา มันไม่น่าแปลกใจที่ภาพเหมือนปลาใหญ่ที่กินปลาเล็ก และพยายามแยกตัวออกจากระบบ แต่การกระทำของทีมๆหนึ่งสามารถส่งผลกระทบต่อทีมอีกทีมหนึ่งได้เสมอ ลองคิดภาพ ทีมจากดิวิชั่น 4 หรือ ลีกทู อยากได้ความช่วยเหลือจากพรีเมียร์ลีกหรือไม่ คำตอบคือไม่งั้นหรอ ทีมจากแชมเปี้ยนชิพต้องการก้าวขึ้นมาเล่นในพรีเมียร์ลีก ทีมจากลีกวันล่ะ ลีกวันก็ต้องการไปแชมเปี้ยนชิพ และลีกวัน ก็ขาดลีกทู ไม่ได้
ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันหมด และควรสะท้อนให้เห็นในลักษณะของธุรกิจทั้งหมด ที่ควรจะช่วยเหลือกันทางด้านการเงินให้มากขึ้น ในกรณีฉุกเฉิน ควรจะมีเงินก้อน ที่รองรับเหมือนเป็นเงินกลาง
เพื่อประโยชน์ของทุกคน ฟุตบอลต้องมีการตกลงกันใหม่
เน้นการซื้อขายให้น้อยลง
ฟุตบอลไม่ใช่กีฬาชนิดเดียวที่มีระบบเอเยนต์ ที่เป็นตัวแทนในการก่ออำนาจนอกระบบ แต่เป็นเพีงตัวแปรเดียวที่ทำให้การเงินเกิดการขับเคลื่อน พวกเขาคือเบื้องหลังของการย้ายทีมของนักเตะจากทีมหนึ่งไปสู่อีกทีมหนึ่งอย่างต่อเนื่อง เพราะเอเยนต์จะได้รับเงินทุกครั้งเมื่อเกิดการซื้อขาย ซูเปอร์เอเยนต์ยืนอยู่ในระดับสูงของตลาด เพื่อทำงานหลายสิบล้านยูโร จากการประสานงานแค่นิดเดียว พวกเขาเลยทำให้เกิดการซื้อขายเรือยๆ
แต่การย้ายทีมทั้งหมด ไม่ได้เพื่อประโยชน์สูงสุดของทุกคนเสมอไป พวกเขากำลังทำให้เงินรั่วไหลออกจากกีฬาฟุตบอลสู่เอเยนต์ แต่มันซับซ้อนมากสำหรับเอเยนต์ เพราะพวกเขามีอำนาจ และพยายามเชื่อมทุกอย่างเข้าหากัน ด้วยความสามารถของนักเตะทำให้พวกเขาสามารถต่อรองกับสโมสร เพื่อเงินในกระเป๋าของพวกเขา ที่เข้ามาอย่างไม่มีขีดจำกัด ด้วยเงินเดือน และการหยุดทุ่มเงินก้อนโตให้กับเอเยนต์ น่าจะเป็นเรื่องดี
โดยเฉพาะช่วงเวลาที่ในบริบทของแต่ละสโมสร ที่ปลดพนักงาน และการเลิกจ้างพนักงาน หรือลดเงินเดือน หรือเลื่อนเวลาชำระค่าเหนื่อยสำหรับนักเตะ ถ้าหากมีการทุ่มเงินซื้อนักเตะก้อนโตในช่วงซัมเมอร์เกิดขึ้น มันคงเป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจได้
การคาดเดาเกี่ยวกับการย้ายทีมเป็นเรื่องสนุก แต่การทำการเงินไม่ได้เป็นผลดีต่อกีฬา
การเลิกมอบถาระในการต่อต้านการเหยียดให้กับนักกีฬา
ในวงการฟุตบอล การขาดการสนับสนุนจากองค์กรที่เคลื่อนไหวทางสังคม ไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจ หน่วยงานที่กำกับดูแล ต้องดำเนินการตามการเคลื่อนไหว โดยทำเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับปัญหาการเหยียดเชื้อชาติที่ฝังแน่นของกีฬาให้มากที่สุด ทั้งสองลีกแทบไม่ได้ประโญชน์อะไรเลย มันก็แค่การคุกเข่าก่อนเกมเหมือนกับทุกที่ที่ทำ
ดังนั้น นักฟุตบอลต้องยืดหยัด และพวกเขาต้องสร้างตัวเองขึ้นมาใหม่ และคิดใหม่ว่าพวกเขาทำอะไรได้บ้าง
การต่อสู้ด้วยตัวเองไม่ว่าจะมากหรือน้อย มันเป็นเรื่องที่ไม่แฟร์สำหรับพวกเขา ไม่ใช่เมื่อมีปัญหาอะไรก็แล้วแต่ ก็โยนให้นักฟุตบอลจัดการ พวกเขาไม่ควรเป็นหัวหอกที่จะลุกขึ้นมาเป็นผู้ต่อสู้อยู่เพียงฝ่ายเดียว สโมสร, ลีก, สมาพันธ์ และสมาคม ล่ะ
น้อยแต่มาก
ความจริงที่ว่านักฟุตบอลแต่ละคน ถูกขอให้ลงสนามมากเกินไป แต่เมื่อการต้องหยุดนานไปถึง 3 เดือน ทำให้ปฏิทินการแข่งขันอัดแน่น นักเตะบางคนเริ่มทนไม่ไหว หลายคนเริ่มได้รับบาดเจ็บ และขาที่ล้าทำให้เขาต้องทุกข์ทรมาน
เมื่อนานมาแล้ว ฟุตบอลเคยกำหนดไว้ว่ากำหนดเวลาควรจะเป็นอย่างไร แต่ด้วยการระบาดทำให้เกิดปัญหามากมาย มันจำเป็นต้องปฏิรูป เราไม่ได้ต้องการฟุตบอลมากขนาดนั้น ไม่ว่าจะมีเงินเป็นแรงจูงใจ หรือการแข่งขันรายการใหม่ๆที่งอกขึ้นมา แต่ฟุตบอลที่มากขึ้น มันไม่ได้ตามมาด้วยคุณภาพ เมื่อมีจำนวนน้อยลง บางทีการแข่งขันอาจจะน่าสนใจมากขึ้นกว่าการมีการแข่งขันที่มากเกินไป
